Een tasje thee in de gezelligheid van de gure herfst of koude winter ... wordt het nog beter dan dit? Het getik van de regen tegen de ruiten en de wetenschap dat je vandaag niet meer de deur uit moet. Dit zijn mijn momenten van puur geluk.

Daarna met de dampende tas thee in de ene hand( keuze uit: 9 soorten fruitthee, 3 soorten losse thee en enkele zwarte variëteiten), en in de andere hand en een pak koekjes, richting zetel.

Dan nog even het boek in kwestie zoeken. Liefst een boek waar ik al een tijdje in aan het lezen ben. Ik begin niet graag in een nieuw boek te lezen. Ik begroet liever oude bekenden. 

Vanaf het moment dat ik het fleece dekentje nog maar aanraak komt daar Balou aanzetten (zie foto). Die maakt zich klaar tot een paar uur gezellig geaaid worden. En dan kan het beginnen, helemaal opgaan in een andere wereld of worden meegevoerd in een andere tijd. Verleid worden om toch nog één pagina verder te lezen alvorens aan het avondeten te beginnen ...

Vrijgevig als ik ben wil ik graag mijn momenten van puur geluk delen. Bij elk boek kan u de volgens mij meest geschikte theevariant terugvinden die u optimaal zal doen genieten van de druilerige herfstnamiddag in de zetel mét boek. Alleen de koekjes moeten zelf nog gekozen worden. 

Ik heb het geluk gehad om in mijn peuterjaren een full-time mama te hebben. 

Mijn moeder had tussen de geboorte van mijn twee jaar oudere broer tot ik naar de kleuterschool ging een aantal jaren loopbaanonderbreking genomen. Wat een heerlijke tijd, de broer en zus naar school en ik samen met ‘ons moeke’ gezellig thuis. Niet zelden werden dan de boeken boven gehaald. Mijn favoriete boek als peuter was geen leesboek maar een zoekboek. Een drukke prent op een dubbele pagina gedrukt met aan de zijkant voorwerpen die we dan om ter eerste zochten. Zeer frustrerend voor mijn broer die wanneer hij wou meespelen dit spelletje steeds verloor tegen zijn kleine zus die de plaatjes al uit haar hoofd kende! Jammer genoeg heeft dit prachtige boek de tands des tijds niet overleefd…

Na de zoekboeken kwamen de voorleesboeken. Steevast elke avond voor het slapengaan werd er thuis een verhaaltje voorgelezen. Tot ik zelf kon lezen en dan ons moeke een boek van mijn keuze voorlas. Al snel kreeg ik een eigen bibliotheekpasje waar ik gulzig gebruik van maakte. In mijn jeugdjaren ontdekte ik niet enkel nieuwe boeken, maar las mijn favorieten vaak opnieuw. Zo heb ik het boek Maanmeisje van Kjersti Scheen wel twintig keer gelezen. Het thema van dit boek (eetstoornissen) trok me als kind erg aan. Net zoals droevige boeken van Dirk Bracke (Blauw is bitter, straks doet het geen pijn meer, het uur nul…). Ik kon echt helemaal opgaan in het verhaal en de personages. Vandaag de dag ben ik nog steeds een erg empathisch persoon. Ik durf ervan uitgaan dat deze boeken mij als persoon mee hebben gevormd.

Over de jaren heen is mijn voorkeu voor het young adult genre verschoven naar de literaire thriller. Spannende boeken die de lezer dagenlang in de zetel gekluisterd houden zoals de boeken van Nicci French of Karin Slaughter lees ik in één stuk uit. Mijn voorkeur voor tv-series kan ik ook in dit genre situeren. Zo is voor mij de beste tv-serie aller tijden ‘The Killing’. Een fantastische Deense politieserie die je elke aflevering op het puntje van de stoel gekluisterd houdt. Andere series van Deense makelij zoals ‘Borgen’ en recent ontdekt ‘The Legacy’ houden me volledig in hun ban.

Het duurde tot de laatste graad van het secundair onderwijs voor ik mezelf aan echte literatuur waagde. Nochtans had mijn vader er thuis een enorme boekenkast vol van. Mijn leerkracht Nederlands gaf ons in het vijfde middelbaar opdracht Bezonken Rood van Jeroen Brouwers te lezen. Daarna stuurde ze ons naar het theaterstuk in de Bourla. Een prachtig boek, en op de scène tot leven gebracht door Dirk Roofthooft. De laatste 4 jaar van het secundair onderwijs stond ik zelf ook op de planken. Met het schooltoneel speelden we zowel luchtige stukken zoals ‘Peter Pan’ en ‘Frankenstein’, tot het serieuzere werk, ‘Antigone’ en ‘Bitter kruid’ naar het boek van Marga Minco. Dit waren allemaal fantastische ervaringen waar ik geweldige herinneringen aan overhoud. Met een mix van leerlingen en leerkrachten repeteren, op weekend gaan en dan doodgaan van de stress voor het doek openging. Theater heeft me altijd kunnen boeien, en dan nog het meest van alles het jeugdtheater. Zo is “Sunjata”, een productie naar aanleiding van de jeugdserie ‘w@=d@’, een ongelooflijke aanrader. Het stuk zelf ben ik al tweemaal gaan bekijken en ook de luister-cd wordt in de auto wel eens afgespeeld. Zo zijn ook de luisterboeken van ‘Het Geluidshuis’ fantastisch. De witte zwanen, de mestkever, de nachtegaal … allemaal klassiekers die de lange autoritten naar een verre reisbestemming in de auto een heel stuk leuker maken! Tot mijn grote vreugde zag ik dit jaar op de boekenbeurs weer een hele reeks nieuwe edities.

In mijn ouderlijk huis heerste een echte leescultuur. Op sommige avonden ging de televisie niet aan en lazen de meesten een boek. Er werden ook weleens wat boeken besproken tijdens het avondeten. Ook las ik steevast voor ik zelf ging slapen nog wat bladzijden in bed. Heerlijk om rustig te worden en je gedachten te verzetten. Jammer genoeg lees ik de laatste jaren minder dan vroeger. Sinds ik samenwoon met mijn man komt er van die leessessies weinig in huis. Slechts af en toe kan ik hem er toe zetten om op reis een boek te lezen. Dit boek heb ik dan zelf op voorhand weloverwogen gekozen in een genre of thema dat hem interesseert. Maar gedurende het jaar neemt hij geen boek vast, dus ik jammer genoeg ook heel wat minder.

Het volgende boek dat op het programma staat is ‘Dit zijn de namen’. De tweede literaire bouwsteen voor het portfolio. Tijdens de les waarbij we verschillende fragmenten beluisterden voor het klassikaal te lezen boek te kiezen viel dit boek meteen bij me in de smaak! Ook de sticker met de aanbeveling “ Behoort tot de beste boeken van het jaar. Een monumentale roman” is veelbelovend!

Over niet al te lange tijd word ik zelf voor de eerste keer mama. Eén van de dingen waar ik ontzettend naar uitkijk zijn die voorleesmomenten, op een druilerige zondagmiddag of net voor het slapengaan … Een heel idyllisch beeld maar hopelijk wel bereikbaar.