Verfilming: Het diner

Waarover gaat het verhaal?

Twee echtparen gaan een avondje uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen, dingen waar mensen tijdens etentjes over praten: werk, de laatste films, vakantieplannen, … Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk over moeten hebben: hun kinderen. De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen, Michel en Rick, hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Tot dusver zijn alleen vage beelden van de twee in Opsporing verzocht vertoond en zit het onderzoek naar hun identiteit vast. Maar hoe lang nog? Twee mannen, twee vrouwen, wie durft een beslissing te nemen over de toekomst van zijn eigen kind?

'Het gaat over het recht om een klootzak te zijn'

Tijdens het lezen van “Het diner” bekroop me meermaals een ongemakkelijk gevoel. De absurde opvoeding die de nuchtere Paul handhaaft bij zijn zoon Michel deed me meermaals de ogen rollen. In het boek vindt de lezer een duidelijke een verklaring voor dit uitermate vreemde gedrag van Paul Lohman; een erfelijke ziekte dat ook het gedrag van Michel verklaart. In de film verlopen de verhoudingen helemaal anders. Het vermelden van deze erfelijke ziekte komt niet aan bod en de dreiging gaat niet uit van Paul, maar vooral vanuit Claire. De liefhebbende moeder uit het boek verandert in de film in een, om de letterlijke bewoordingen te gebruiken die vielen tijdens het kijken van de film, ‘geschift wijf’. De haren op mijn armen gingen rechtop staan als zij aan het woord was. Ook de (vaak lichamelijke) manier waarop ze met Michel omgaat, doet soms vermoeden dat dit een zeer ongezonde moeder-zoon relatie betreft. Waar ik in het boek een duidelijke afschuw had voor de vader kreeg ik in de film meer sympathie voor hem.

Naast het weglaten van de verklaring voor Pauls gedrag zijn er nog een aantal passages die niet aan bod komen in de film. In het boek is een belangrijke locatie een cafeetje in de buurt. Aan deze setting wordt wel wat waarde gekoppeld. Dit is ook de plaats waar het boek eindigt, wanneer Claire Serge verwondt. In de film gebeurt dit laatste in een overdekte parking nabij het restaurant. Ook een grote passage uit het boek over een gezamenlijke vakantie in Frankrijk wordt weggelaten. Jammer, want dit hoofdstuk gaf de lezer veel inzicht in de onderlinge relaties tussen de koppels en de gezinnen. Ook ontdekt de lezer tijdens deze reis dat de zonen van beide koppels toch niet zo sympathiek zijn als ze op het eerste zicht lijken. Het verhaal wordt hierdoor beter opgebouwd en de lezer krijgt een aantal indicaties die hem voorbereiden op de latere agressieve acties van de twee neven.

Er is ook duidelijk gekozen voor een andere setting van het restaurant. In het boek bevindt het restaurant zich in een park, nabij een bruggetje waar vader en zoon elkaar ontmoeten tijdens het diner. In de film kiezen ze voor een ultramodern restaurant, midden in de stad. De ontmoeting tussen vader en zoon vindt dan plaats op straat. De film blijft op vlak van de dialogen tijdens het etentje zelf wel trouw aan het boek. Op vlak van uiterlijk heeft Regisseur Menno Mevies zijn acteurs zeer goed gecast waarbij hij dicht bij omschrijvingen van de personages is gebleven.

Als ik de film en het boek in het algemeen met elkaar vergelijk valt me op dat de invalshoek van het centrale thema in beide media anders liggen. In het boek draait het vooral om de maatschappelijke problematiek en welk standpunt je als ouder inneemt. De zonen zijn hier duidelijk criminele jongeren die meermaals weerloze mensen aanvallen. In de film gaat de dreiging vooral uit van de ouders. De jongens hebben wel degelijk een misdaad gepleegd, maar de focus ligt op hoever de ouders, en vooral Claire, hierin wil meegaan.

Dit is één van de eerste keren dat mijn voorkeur uitgaat naar de verfilming van een boek. Ik heb ook vooral het gevoel dat het twee verschillende verhalen zijn. Hoewel in het boek de gehele voorgeschiedenis tussen de twee gezinnen beter was onderbouwd werd ik in de film meer in het verhaal meegezogen. De snelheid waarmee deze thriller is opgebouwd houdt de kijker volledig in zijn ban.